Yaylacılık geleneği, geçimlerini hayvancılıkla sağlayan toplulukların yılın belirli dönemlerinde, hayvanlarına taze ot temin etmek ve aynı zamanda süt, peynir, yağ gibi hayvansal üretimleri yapmak amacıyla bulundukları yerden daha yüksekteki yaylara çıkma, konaklama ve geri dönüş süreçlerini ve bunların etrafında oluşan gelenekleri kapsar. Arazi ve hava koşullarının elverişli olduğu kimi yaylalarda arıcılık ve sebze yetiştiriciliği de yapılabilir.

Yaylacılık geleneği, Arıcak İlçemizde yaygın şekilde görülmektedir. Yayla yerleşmeleri, 1000 metreden yüksekte olan aşağı yaylalar ile orman üst sınırının üzerindeki 2000 metreden yüksekte olan yukarı yaylalar olmak üzere çeşitlere ayrılır. Yaylaların gösterdiği bu farklı morfolojik özellikler, yaylacılığın her bölgede birbirinden farklı şekillerde uygulanması sonucunu doğurmuştur. Buna göre yılın bütün zamanını hareket halinde geçiren tam göçerliğin yanında, kışları bir köyde yerleşerek sadece yazları geçici olarak yaylaya çıkan yarı göçer yaylacılık faaliyetleri oluşmuştur.

Yaylaya çıkış zamanı nisan ayı ortaları ile mayıs sonu arasında değişmekte olup yaylaya çıkacakların ortak kararı ile belirlenir. Çıkıştan önce yaylada kullanılacak eşya ve araç gereçler elden geçirilerek göç hazırlıkları yapılır. Bu hazırlıklar göçe katılacak hayvan sürülerinin birbirlerine karışmaması için damgalanması, bakımlarının yapılması gibi işleri de içerir.  Yayladan dönüşler ise ağustos-eylül aylarında gerçekleşir.